De Housing First projecten bieden aan de meest kwetsbare daklozen een rechtstreekse toegang van de straat naar een permanente huisvesting, alsook een aangepaste begeleiding
De projecten zijn gebaseerd op het Housing First model (Tsemberis & al. 2004), en richten zich tot daklozen die een veelvoud van problematieken cumuleren: maatschappelijke onzekerheid, geestesziekte, verslavingen en lichamelijke aandoeningen. Daarbij gaan ze de uitdaging aan dat het niet alleen mogelijk is om hen toegang tot een huisvesting te bieden en die huisvesting ook te behouden, maar dat dat ook een wenselijke oplossing is. Elk criterium van dat model werd gekozen op basis van de doeltreffendheid daarvan in termen om de daklozen met de meest complexe profielen een permanente huisvesting aan te bieden, en hun welzijn te verbeteren.
De woningen zijn individueel en de huurprijs is betaalbaar. Ze zijn rechtstreeks toegankelijk vanuit de straat of de spoeddiensten. Er zijn geen voorwaarden op het vlak van behandeling of ontwenning. De huurovereenkomst is een standaard contract (met onbepaalde duur), en ze zijn over de hele stad verspreid. Uitzetting gebeurt enkel wanneer de standaard huurvoorwaarden niet worden nageleefd.
De begeleiding kan intensief zijn (24/7 beschikbaarheid), is op maat, mobiel en geschiedt op vrijwillige basis (de huurder kiest de wijze en frequentie van de begeleiding). Er wordt een opvolging voorgesteld zolang dat nodig is (zelfs na de uitzetting). De psychisch-medisch-sociale begeleiding staat los van het huisvestingsluik. Die wordt georganiseerd volgens het ACT-model (Assertive Community Treatment) en/of ICM (Intensive Case Management) naargelang van de behoeften van de doelgroep.
Huisvesting wordt hier beschouwd als de basis van het herstel van de dakloze. Dankzij de steun van een multidisciplinair team leert de dakloze de vaardigheden die nodig zijn om ‘thuis’ te wonen.